Hep

Annemin 10 yıllık hastalığının, 1 aylık yoğun bakım sürecinin sonlarıydı, durumun kötüye gittiğini söyledikleri gün iş yerinden apar topar çıkmak ve hastaneye gitmek zorunda kalmıştım. Caner'de, Soner Bey ile beraber Marmaris tarafında bir seyahatteydi yanlış hatırlamıyorsam. Gün boyu arayıp sormuştu, gelişme var mı, ne durumdasınız diye ? Hatta ilk yoğun bakıma aldıklarında kalkıp hastaneye gelip bizi ziyaret bile etmişti. O kadar değerlidir ki bu zamanlarda bu desteği görmek ve size omuz veren insanların etrafınızda var oldugunu bilmemiz. Yine aynı günün geç saatlerinde annemi kaybettiğimi öğrendiğim sırada annemin durumunu sormak için beni arıyordu. Acı haberi ağlaya ağlaya ilk onunla paylaşmıştım. Hıçkıra hıçkıra ağlayarak derdimi anlatmaya çalışırken acımın en doruk noktasındayken onun tesellisiyle durumu idrak etmeye çalışıyordum. 23.04.2014 Benim için annemin hastalığı sürecinde gösterdiği insan üstü anlayış ve sabır için hep teşekkür etmişimdir. Başka bir yerde o kadar ağır şartlarda bu süreci yönetemezdim. Ve tabii bunun dışında da güldüğümüz, beraber şaşırdığımız ve deneyimlediğimiz tonca şey oldu. Senin hayatının bir noktasında yolumuzun kesişmiş olmasından hep mutluluk duydum. Halen daha bu mutluluğu duymaya ve özlemle, hasretle seni anmaya devam ediyorum. Çünkü hayatta bazı şeyler gelip geçer ama bazı şeyler sonsuza kadar kalır. Hep hatırlanan, hatırlandıkça daha da diri olan, ruh ölümsüzlüğünün sözlük anlamı "CANER GÜNER" olarak bizleri yukarıda bir yerde izliyorsun biliyorum. Hep dediğim gibi artık cennette +2 fazlayız. Siz sevdiklerimiz ile kavuşacağımız güne kadar huzur içinde olun... Fulya GÜNAY